Ulû’l-emr, halife-sultan ve onun vekilleri anlamına gelmektedir. Ulû’l-emre itaat ise, halife-sultana ve onun askerî-sivil memurlarına, kısaca devletin emirlerine itaat etmektir.
Osmanlı Devleti’ndeki Müslümanlar dinî inançları gereği dinî hiyerarşinin en yüksek tepesinde olan Halife’ye, dünyevi ihtiyaçlarının gereği de en yüksek otoriteyi temsil eden devletin başında bulunan Sultana (Padişah) itaat etmeyi hem dinî hem de dünyevî bakımdan kutsal görev bilmiştir.
Fert varlık sebebini, “itaat ediyorum o halde varım” derecesinde devlete ve halife-sultana bağlılığında görmüştür. Bu zihniyet ve anlayış birliği beraberliği ve düzeni sağlama bakımından Osmanlı’ya önemli bir potansiyel güç sağlamıştır. “Ya devlet başa ya kuzgun leşe” sözünde olduğu gibi devlete büyük önem atfedilmiş olup, dolayısıyla ulû’l-emre itaatin devleti ayakta tutacağı, itaatsizliğin de devleti ortadan kaldıracağı anlayışı söz konusudur.
İlk Yorumu Siz Yapın