XVII. yüzyılda İstanbul’da çıkan isyanlar genel olarak yeniçeriler tarafından çıkarılan isyanlardır. Kapı kulu ordusunun en kalabalık grubunu oluşturan yeniçeriler, padişahın merkezi otoritesini sağlamada önemli bir yere sahipti.
Yeniçeri Ocağının bozulmaya başlaması, III. Murat Dönemi’nde başladı. Yeniçeriler arasında evli olanların sayısının artmasından dolayı yeniçeriler kışlalarda kalmamaya başladılar. Askerlik dışında ticaret ve esnaflık gibi işlere yönelmeleri de bu dönemde ortaya çıktı.
Yeniçeriler, XVII. yüzyıl boyunca o kadar güçlendiler ki vezir-i azama hatta padişahlara baskı kurarak istediklerini yerine getirmeye başlayıp saraydaki çeşitli gruplar arasındaki iktidar mücadelesine alet oldular.
Yeniçeri Ocağı kanunnamelerinin yerini yeni geleneklerin alması XVII. yüzyıldan itibaren Yeniçeri Ocağını devletin temel dayanağı olmaktan çıkarmıştı. “Ocak devlet içindir.” anlayışının yerini “Devlet ocak içindir.” anlayışı almıştı.
XVII. yüzyıldan itibaren devşirme sistemin terk edilmesi Yeniçeri Ocağının saraya karşı ulemanın yanında yer almasına ve yenilikleri reddeden bir yapı haline dönüşmesine neden olmuştur. Bundan dolayı ıslahat yapmak isteyen padişah ve devlet adamları bu uğurda canlarını kaybetmişlerdi. Yeniçerilerin çıkardıkları isyanlar içerisinde sonuçları bakımından farklı olanlardan biri de II. Osman Dönemi’ndeki isyandır.
Genç Osman, yeniçerilerin Lehistan seferindeki gayretsizliği üzerine Yeniçeri Ocağını kaldırarak düzenli bir ordu kurmak ve devlete çeki düzen vermek niyetindeydi. Bu fikirlerinin duyulması üzerine yeniçeriler isyan etti. Bu isyan Genç Osman’ın ölümüyle sonuçlandı.
İlk Yorumu Siz Yapın